Rondreis Java 11
Blijf op de hoogte en volg Elly
02 Augustus 2012 | Indonesië, Batavia
Rondreis Java 11
Gisterenavond hebben we in dit schitterde hotel gedineerd en geborreld. Ton en Cees hebben zowaar ergens een fles rode wijn opgeduikeld. Dat valt in dit land niet mee, dus hebben Linda en ik er gisteren echt van genoten. Vandaag begon de dag met een kookcursus Javaans koken, hier in het hotel. Allereerst moesten we met een boodschappenlijstje naar de plaatselijke markt. Die is al om 3 uur ’s nachts open en dus waren wij ”laatkomers”. Natuurlijk gingen we in een becak; maar nu alle 4! Grote hilariteit langs de kant van de weg. Onze becakfietsers bleken 4 sterke stoere mannen; van ongeveer 50 kilo per stuk. Dat is effe minder al wat Cees, Linda, Ton of ik wegen. En er moest een stukje de heuvel op, bij het spoor. Iedereen spoorde hun aan, of riep; hoe ga je dat in hemelsnaam doen? Ze moesten alle vier afstappen en hun karretje duwen! Ik heb de mijne de hemel ingeprezen, want hij deed het geweldig. Bij de markt wachtte mij een cultuurschok; alleen lokale bevolking en tientallen superkleine winkeltjes onder een enorm afdak. Sommige winkeltjes waren niet groter als ons toilet thuis. Er werd van alles verkocht aan etenswaar. En vers. We kochten kip en vis en heel veel groenten en kruiden die ik niet ken. Iedereen was heel aardig en toonde veel interesse in de witte bezoekers. We hadden een vrouwelijke gids mee, Sandra, die hielp met uitzoeken. Ik heb alleen maar toegekeken, want ik kwam ogen tekort. Ton en Cees stonden regelmatig vreselijk in de weg omdat ze alleen al door er te staan de paadjes blokkeerden voor de bevolking. Zo’n paadje was soms maar hooguit 70 cm breed. Eén keer vroeg ik Ton opzij te stappen voor een omaatje, Ton draait zich om en keek rond. Ik moest hem even naar beneden wijzen waar het mensje van misschien 1 meter 20?? Geduldig stond te wachten. Ik heb iedereen begroet met “pagi!” (slamat pagi is goeiemorgen en pagi is mòrgen) en echt iedereen antwoordde lachend terug. Ik zal maar niet teveel zeggen over de hygiënische omstandigheden waarin de markt en zijn kooplui verkeerden. Ik zou makkelijk een heel boekwerk kunnen schrijven als het over de ARBO-omstandigheden in dit land gaat. Je snapt het wel; het was erbarmelijk. Vlees ligt gewoon op het zand of op houten planken. Vis ligt gestapeld op bananenbladeren of zomaar op plastic. Bijna alle fruit ligt uitgestald op de grond of in kartonnen doosjes en kistjes. Iedereen komt overal aan en echt niémand heeft schone handen. Als je hier een poosje woont kan niets je meer vellen, volgens mij. Maar nu moeten wij goed oppassen op wat we eten en drinken. Maar wij kochten mooie groenten en kruiden en Sandra hielp ons met de vis en de kip. We kregen een eretoer terug naar het hotel. Waarschijnlijk wilden de becak-fietsers ons aan iedereen laten zien. Eenmaal terug in het hotel kregen Linda en ik onze kookcursus. De mannen hadden vrij. De kok van het hotel; Sahir en zijn assistente Frieda gaven les. Alle ingrediënten voor de gerechten stonden klaar. Er was een heel leuke authentieke plaats ingericht om de cursus te doen; helemaal Javaans ingericht en met alle benodigdheden bij de hand. In een enorme (soort) vijzel heb ik verschillende boemboes gemaakt; tot prut gestampte groentes en kruiden aangelengd met bouillon. Voor bijvoorbeeld de “soto ajam”is een bepaalde volgorde van bereiding noodzakelijk, héél belangrijk voor het proces! En voor mijn visgerecht; karper in ei en maizena gerold en daarna in de olie, was de groentengarnering heel essentiëel. Ik heb genoten. TTen eerste was het echt leuk om te doen en ten tweede bezorgde het alle personeel van het hotel blijkbaar zo’n plezier! De vrouwelijke manager, allerlei bediendes en hulpjes kwamen kijken, ruiken en foto’s nemen. Ze vonden het allemaal prachtig wat we deden. En Linda en ik deden het goed! Het rook fantastisch en Sahir de kok was trots op ons; een groot genoegen voor ons. Als de meester tevreden is………………..Natuurlijk hebben we alles als lunch genuttigd samen met onze mannen. Ook die waren vol lof. Nu moet ik natuurlijk op zoek naar zo’n grote vijzel om mijn boemboes ook thuis te kunnen maken! ’s Middags zijn we op pad gegaan naar de Gunung Kelud; een oud kratermeer, waar nu een nieuwe vulkaan is ontstaan die elk jaar 7 meter hoger groeit. Het was een uurtje rijden waarvan ik het laatste kwartier liever had willen overslaan. Ik heb enorme hoogtevrees. Het landschap was overweldigend mooi; Indonesië is echt een práchtig land. Maar de weg omhoog was voor mij zenuwslopend. Bovenaan de berg kon je lopend naar de krater. Ik durfde niet, uit angst voor afgronden en steile rotsen. Braaf heb ik op een bankje gezeten tot mijn dappere reisgenoten weer terugkwamen; achteraf had ik best meegekund want er wás geen steile afdaling of afgrond meer, ze gingen door een tunnel naar de eindbestemming. Ik vond het toch niet erg, want ik stond stijf van de spanning voor de terugweg. Alle steile weggetjes die we omhoog waren gegaan moesten we weer naar beneden! Ik scheet bagger. Ton kwam met een oplossing; oordopjes in, met mijn muziek op zijn hardst, ben ik op zijn schoot gaan liggen en heb mijn ogen dicht gedaan. Hij zou me schudden als we weer “plat” waren. En dat ging goed! Ipull, onze chauffeur, heeft uitstekend gereden en ons veilig weer 1500 meter naar beneden gebracht. Lang leve Ipull! Nu zit ik weer veilig in ons hotel me voor te bereiden op een bijzondere maaltijd; Chinees! Lachen hè? Ze hebben hier ook Chinees! Ik ben benieuwd. Wordt vervolgd………………….
Gisterenavond hebben we in dit schitterde hotel gedineerd en geborreld. Ton en Cees hebben zowaar ergens een fles rode wijn opgeduikeld. Dat valt in dit land niet mee, dus hebben Linda en ik er gisteren echt van genoten. Vandaag begon de dag met een kookcursus Javaans koken, hier in het hotel. Allereerst moesten we met een boodschappenlijstje naar de plaatselijke markt. Die is al om 3 uur ’s nachts open en dus waren wij ”laatkomers”. Natuurlijk gingen we in een becak; maar nu alle 4! Grote hilariteit langs de kant van de weg. Onze becakfietsers bleken 4 sterke stoere mannen; van ongeveer 50 kilo per stuk. Dat is effe minder al wat Cees, Linda, Ton of ik wegen. En er moest een stukje de heuvel op, bij het spoor. Iedereen spoorde hun aan, of riep; hoe ga je dat in hemelsnaam doen? Ze moesten alle vier afstappen en hun karretje duwen! Ik heb de mijne de hemel ingeprezen, want hij deed het geweldig. Bij de markt wachtte mij een cultuurschok; alleen lokale bevolking en tientallen superkleine winkeltjes onder een enorm afdak. Sommige winkeltjes waren niet groter als ons toilet thuis. Er werd van alles verkocht aan etenswaar. En vers. We kochten kip en vis en heel veel groenten en kruiden die ik niet ken. Iedereen was heel aardig en toonde veel interesse in de witte bezoekers. We hadden een vrouwelijke gids mee, Sandra, die hielp met uitzoeken. Ik heb alleen maar toegekeken, want ik kwam ogen tekort. Ton en Cees stonden regelmatig vreselijk in de weg omdat ze alleen al door er te staan de paadjes blokkeerden voor de bevolking. Zo’n paadje was soms maar hooguit 70 cm breed. Eén keer vroeg ik Ton opzij te stappen voor een omaatje, Ton draait zich om en keek rond. Ik moest hem even naar beneden wijzen waar het mensje van misschien 1 meter 20?? Geduldig stond te wachten. Ik heb iedereen begroet met “pagi!” (slamat pagi is goeiemorgen en pagi is mòrgen) en echt iedereen antwoordde lachend terug. Ik zal maar niet teveel zeggen over de hygiënische omstandigheden waarin de markt en zijn kooplui verkeerden. Ik zou makkelijk een heel boekwerk kunnen schrijven als het over de ARBO-omstandigheden in dit land gaat. Je snapt het wel; het was erbarmelijk. Vlees ligt gewoon op het zand of op houten planken. Vis ligt gestapeld op bananenbladeren of zomaar op plastic. Bijna alle fruit ligt uitgestald op de grond of in kartonnen doosjes en kistjes. Iedereen komt overal aan en echt niémand heeft schone handen. Als je hier een poosje woont kan niets je meer vellen, volgens mij. Maar nu moeten wij goed oppassen op wat we eten en drinken. Maar wij kochten mooie groenten en kruiden en Sandra hielp ons met de vis en de kip. We kregen een eretoer terug naar het hotel. Waarschijnlijk wilden de becak-fietsers ons aan iedereen laten zien. Eenmaal terug in het hotel kregen Linda en ik onze kookcursus. De mannen hadden vrij. De kok van het hotel; Sahir en zijn assistente Frieda gaven les. Alle ingrediënten voor de gerechten stonden klaar. Er was een heel leuke authentieke plaats ingericht om de cursus te doen; helemaal Javaans ingericht en met alle benodigdheden bij de hand. In een enorme (soort) vijzel heb ik verschillende boemboes gemaakt; tot prut gestampte groentes en kruiden aangelengd met bouillon. Voor bijvoorbeeld de “soto ajam”is een bepaalde volgorde van bereiding noodzakelijk, héél belangrijk voor het proces! En voor mijn visgerecht; karper in ei en maizena gerold en daarna in de olie, was de groentengarnering heel essentiëel. Ik heb genoten. TTen eerste was het echt leuk om te doen en ten tweede bezorgde het alle personeel van het hotel blijkbaar zo’n plezier! De vrouwelijke manager, allerlei bediendes en hulpjes kwamen kijken, ruiken en foto’s nemen. Ze vonden het allemaal prachtig wat we deden. En Linda en ik deden het goed! Het rook fantastisch en Sahir de kok was trots op ons; een groot genoegen voor ons. Als de meester tevreden is………………..Natuurlijk hebben we alles als lunch genuttigd samen met onze mannen. Ook die waren vol lof. Nu moet ik natuurlijk op zoek naar zo’n grote vijzel om mijn boemboes ook thuis te kunnen maken! ’s Middags zijn we op pad gegaan naar de Gunung Kelud; een oud kratermeer, waar nu een nieuwe vulkaan is ontstaan die elk jaar 7 meter hoger groeit. Het was een uurtje rijden waarvan ik het laatste kwartier liever had willen overslaan. Ik heb enorme hoogtevrees. Het landschap was overweldigend mooi; Indonesië is echt een práchtig land. Maar de weg omhoog was voor mij zenuwslopend. Bovenaan de berg kon je lopend naar de krater. Ik durfde niet, uit angst voor afgronden en steile rotsen. Braaf heb ik op een bankje gezeten tot mijn dappere reisgenoten weer terugkwamen; achteraf had ik best meegekund want er wás geen steile afdaling of afgrond meer, ze gingen door een tunnel naar de eindbestemming. Ik vond het toch niet erg, want ik stond stijf van de spanning voor de terugweg. Alle steile weggetjes die we omhoog waren gegaan moesten we weer naar beneden! Ik scheet bagger. Ton kwam met een oplossing; oordopjes in, met mijn muziek op zijn hardst, ben ik op zijn schoot gaan liggen en heb mijn ogen dicht gedaan. Hij zou me schudden als we weer “plat” waren. En dat ging goed! Ipull, onze chauffeur, heeft uitstekend gereden en ons veilig weer 1500 meter naar beneden gebracht. Lang leve Ipull! Nu zit ik weer veilig in ons hotel me voor te bereiden op een bijzondere maaltijd; Chinees! Lachen hè? Ze hebben hier ook Chinees! Ik ben benieuwd. Wordt vervolgd………………….
-
02 Augustus 2012 - 17:03
Ellen L:
Leuk die kookcusus, kan je voor de zusjes ook een keer lekker koken. -
02 Augustus 2012 - 19:51
Marlie En Ton,:
Je verslagen El, lezen als een "jongensboek" avontuurlijk en spannend. Goh, wat een belevenis voor jullie! Met al dat reizen en klimpartijen is het meer een survival, in plaats van vakantie. Veel plezier, geniet en blijf vooral gezond jullie viertjes. Morgen weer een verslag.......? De laptop staat al aan haha! -
02 Augustus 2012 - 21:01
:
Dag Elly, Ton, Cees, Linda,
Ik kan er niet onderuit om ervaringen te koppelen. Als wij geen eten hadden en dat gebeurde nogal eens dan moesten wij wilde zwijnen schieten, ontleden, en het lekkerste door de kok laten klaarmaken.
Dat tesamen met wat gedroogde aardappels, uit blik, een maaltijd klaarmaken... zonder wijn.
Water uit de kali gezuiverd door twee pillen, een wit van kleur, de ander blauw, dan schudden, een half uur laten staan en dan drinken. God zegen de greep.
Maar wij hebben ook slan gegeten, aap en vis uit de kali, gevangen door handganaten in het water te gooien en na het ontploffen, de verdoofde vissen verderop uit het water te halen. Zo kan het ook.
Ons hotel was een tent, de toiletten een gat in de grond en heerlijk douchen als het hard regende.
De mensen waren ook toen erg aardig en wij hielpen hen waar het maar kon, maar O wee, als de nationalisten daarvan op de hoogte waren.
Ik ben reuze blij, dat jullie dat zo fijn kunnen beleven, maar... blijf attent. Als je berri berri krijgt is het sprookje uit.
Met een groet van Pa en Ineke.
-
02 Augustus 2012 - 21:18
2-08-2012 Tineke:
Lieve Elly,
In èèn woord geweldig. Dank je wel XX
-
02 Augustus 2012 - 21:37
Elly:
Hahahaha... ik moest wel even lachen om dat laatste stukje over het naar beneden rijden. Ik zag het helemaal voor me. Ton lekker om zich heen kijken en Elly bibberend op zijn schoot met oordoppen in voor de muziek... gelukkig hebben jullie ook dit avontuur overleef. Op naar de volgende!!
Dikke knuffel xx
Elly -
02 Augustus 2012 - 22:15
Rowena&chris:
toch nog de klim naar boven gedaan; stoer hoor mams
Kan u niet wat foto's uploaden.... We willen graag ook wat zien nu!!!
Xxx rowena & Chris -
02 Augustus 2012 - 23:10
Marijke:
Hoi ELLY, ook ik geniet zooo van alle reisverslagen.. In een woord geweldig! Je hebt volgens mij je roeping misgelopen hoor! Als t werken voor de klas te zwaar wordt, kun je schrijven echt als goede 2e optie kiezen.. En je verhalen zijn ook beeldend, ik zie alles zo weer voor me en lees vaak met heimwee in m'n hart.. Wat een mooi land en een prachtige mensen!! Ook over die blijheid heb je helemaal gelijk,.. En koken??? Dat moeten we samen eens uitproberen, okee?
Heerlijk dat ik nog even mee mag genieten ... En je zal vast ook veel foto's maken?? Ben reuze benieuwd... Lieve groetjes! -
03 Augustus 2012 - 10:06
Monica:
echt dapper! -
06 Augustus 2012 - 09:39
Joke Akveld :
Wat een belevenissen allemaal! Ontzettend leuk ook dat koken en zelf dan de boodschappen doen!
Geniet lekker verder met elkaar!
Ik wacht weer op je volgende verhaal. :)
Liefs joke -
06 Augustus 2012 - 09:41
Joke Akveld :
Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Geniet heerlijk verder
Liefs joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
