New York dag 6

New York dag 6
Vandaag splitsen Hans en Alice en Ton en ik ons op. Na nog gezellig samen ontbijten hebben we allebei een dag voor onszelf. Ik reken erop dat we ze natuurlijk ergens tegenkomen; dat gaat altijd zo met Ton en mij in een grote stad. We komen altijd bekenden tegen. Aan de ene kant is het leuk en prettig om een dagje gewoon met z’n tweetjes te zijn, aan de andere kant zal ik Hans’ voortvarendheid en Alice’ verbijstering om alles erg missen. Maar het is maar één dag.
Nou, die begon al goed; er stopte geen metro bij het metrostation. Dat betekende of vele blokken lopen naar het volgende station óf de verkeerde kant op reizen en daarna ergens omkeren. Kortom; we hebben héél lang in de metro gezeten. Onderweg bij het overstappen kwamen we nog een bekende tegen; de jongen die altijd ons ontbijt verzorgd in het restaurant. Ik herkende hem direct en hij ons ook; hij had een dag vrij en ging lekker chillen met vrienden en wenste ons veel shop-succes. Ton en ik wilden naar Harlem. Ik wilde in Harlem de sfeer opsnuiven. Dat is gelukt. Harlem is heel bijzonder. Er zijn inderdaad lange straten met grote stenen opgangen, vol met kwebbelende mensen, muziek op de achtergrond en hangende jeugd. Op ieder hoek van de straat is een kerk,of een tot kerk omgebouwd pand. Bijna was ik een gaande dienst ingelopen, maar Ton vond dat niet gepast. Ik werd echt aangetrokken door het enthousiaste zingen en de gemoedelijke sfeer (de deur stond wagenwijd open). Achteraf heb ik spijt dat we niet naar binnen zijn gegaan; The Lord had het vast niet erg gevonden. Ook was ik verbaasd over het aantal wasserettes die we zagen; en vól! Alsof heel Harlem op zaterdagochtend zijn onderbroeken moet wassen. Blijkbaar hebben ze thuis geen machine, laat staan een droger zoals ik. Wat ben ik toch gezegend. Op enig moment gingen Ton en ik een soort restaurantje binnen dat erg populair leek. Iedereen glipte er naar binnen, dus wij ook. Ik kon mijn ogen niet geloven! Binnenin was een soort self-service-buffet opgesteld met allerlei eten; ontbijtspullen, warm eten zoals pasta, rijst, aardappels, groenten, verschillende vleessoorten en koude salades en schoongemaakt fruit. Zo kleurrijk, zo netjes opgesteld, zo heerlijk geurend! Fantastisch! Er waren maar weinig tafeltjes over en Ton en ik namen koffie; we hadden laat ontbeten. Een paar koks waren voortdurend bezig met koken en aanvullen; alles stond keurig opgesteld op ongeveer 4 vierkante meter en er liepen constant klanten op te scheppen. Er waren van die warmhoud-doosjes die ik herkende van Bella Beer waar je je eten in kon scheppen. Nam je alleen koud eten, dan nam je een doorzichtige plastic box, met vakjes. Betalen ging per gewicht. Allerlei mensen kwamen en namen vervolgens hun boxje(s) mee naar huis, soms in warmhoud-tassen. Sommigen kwamen aan de tafeltjes zitten. Hele gezinnen kwamen eten. Je weet niet wat je ziet. Naast ons kwam een grote negerin met haar dochter en haar boxjes zitten. Ze had ruzie met een nog veel grotere neger die iets lelijks tegen haar had gezegd bij het opscheppen. Dat speelde zich daar af, maar toen ze ging zitten ging ze nog gewoon verder met schelden en haar ongenoegen uiten. En ja hoor; toen begon ze tegen mij. Dat ze nog nooit zo’n onbeschofte “brother” had gezien en dat ze alleen maar “excuse me” had gezegd en dat hij niet moest denken dat hij met haar kon sollen. Nou, d’r was écht niemand in die zaak die dacht dat ie met haar kon sollen. “Don’t mess with big momma”. Ik heb haar “gekalmeerd” ; “Relax…. he’s gone, enjoy the day with your beautiful doughter”. Jaja, scheidsrechter Elly. Maar het hielp. Ze werd rustig en praatte alleen nog zachtjes tegen haat dochter (die trouwens helemaal niet zo beautiful was) . Iedereen was me dankbaar. Ton en ik dronken weer rustig onze koffie verder. Daarna zijn we verder Harlem ingelopen en zijn nog getuige geweest van TV-opnames op Lennox Avenue, met héél veel figuranten die om de hoek van de straat allemaal op hun beurt moesten wachten, terwijl half Harlem zich ermee bemoeid; “”What you’re doing here, have ye gotta to wait all this time? Well, nobody ’s gonna tell mé what to do…..” Ik heb toen niemand meer gekalmeerd………….het was hilarisch. Verder zal ik jullie niet vervelen met alle verhalen over ons shoppen. Ik zal niks vertellen over Modell’s waar je verdrinkt in de sportkleding (15% korting met een Yankee-kaartje) en waar we uren en uren hebben genoten en waar we natuurlijk Hans en Alice tegen kwamen. Niks over de Irish pub met voorkeur voor ijshockey. Niks over het shoppen en zoeken en de 15 sieradenwinkeltjes naast elkaar, waar ik iets groens heb gekocht (want dat is weer een heel ander verhaal) Niks over Bryant Park met de zoenende stelletjes, de snelschakers, de spelende kinderen, de lezende opa’s en de studenten met elkaar. Ton en ik hebben de dag afgesloten met een romantisch dineetje in een bomvol Italiaans restaurant. Het was een godswonder dat we dat vonden, want zaterdagavond heeft iedereen een diner-date in New York! Om half 11 waren we terug in het hotel om ik sliep binnen 15 minuten. Zover romantisch New York………….. Voor de eerste keer heb ik goed en lang geslapen. Als ik thuis kom heb ik supergetrainde benen en een uithoudingsvermogen waar voetballer Messi jaloers op is. Jullie zullen het zien.