Reisverslag Java 16

Rondreis Java 16
Sinds een paar jaar ben ik arbo-coördinator op school en daardoor heb ik meer oog gekregen voor de werkomstandigheden van mensen in het algemeen. Maar wat ik op Java allemaal gezien heb! Dat is duidelijk voor iedereen, ook zonder arbo-achtergrond. Onderweg in de auto zag ik natuurlijk veel van wat er op straat gebeurt. Zo zag ik de plantsoenendienst hier plantjes planten in uitstulpingen aan een viaduct; ze hingen met één arm aan de rand en met de andere werden de plantjes gepoot, op zo’n 10 meter boven het voortrazende verkeer, zonder enige bescherming. 20 tot 25 wegwerkers staand in de open laadbak van een vrachtwagen, met zo’n 7kilometer per uur, op weg naar de klus. Wegwerkers die zonder enige bescherming een kuiltje dichten in het wegdek. Want er zitten hier enorme gaten en kuilen in de weg, waar je, met name in het donker, zomaar vreselijk door kunt verongelukken. Niet alleen de straat maar ook de stoepen zijn verschrikkelijk. Overal zijn stukken afgebrokkeld of zitten grote gaten of beland je zomaar in de riolering als je niet uitkijkt. Door het grote niveauverschil wemelt het van de trapjes, afgebrokkeld, zonder leuningen, met véél te grote of ongelijke treetjes. En er is nauwelijks verlichting, zodat je goed moet blijven kijken waar je je voeten zet. Vaak is er gewoon een open riolering langs de weg en in Jakarta is zelf open riolering in het midden van de straten. Daar moet je dan gewoon overheen springen. En stinken! We hebben met stijgende verbazing gezien hoe chauffeurs midden op de weg hun band gaan staan te verwisselen zonder enige vorm van waarschuwing neer te zetten en hoe het verkeer er omheen draait als pijpenkrullen. Maar niemand schijnt het vreemd te vinden en niemand windt zich erover op; men gaat er gewoon omheen. We hebben kapotte vangrails uit zien steken met de scherpe kanten naar het krioelende verkeer toe, levensgevaarlijk! En dan die brommers en scooters! Álles wordt erop vervoerd; ook als het eigenlijk niet kan. Opgestapelde dozen en manden, zodat de bestuurder alleen nog maar náást zich kan kijken in plaats van vóóruit. En gewoon op blote voeten, zonder schoenen of andere bescherming! Kinderen die worden meegenomen op de brommers of scooters, zonder helm, zonder schoentjes, zonder steun! Gewoon tussen de ouders ingeklemd of op een heup meegenomen. Je gelooft het bijna niet. 12 of meer mensen opgepropt in auto’s voor maar 6 personen; overvolle bussen, waar mensen bijna door de deuropeningen naar buiten ploppen en zich aan de rand in evenwicht houden. Bedrijfjes die gewoon op de openbare weg hun werk uitvoeren; autospuiterijen of laswerk aan de stoeprand. Grote gastanks gewoon midden tussen de huisjes van overvolle dorpen. Benzineverkopers met jerrycans en vul-slangen overal op de brommer, ondertussen lekker een kretek-sigaretje rokend. Hoogwerkers zonder bescherming op niets anders dan bamboe-stellages, heen en weer springend als aapjes. Electriciteits-aansluitingen onbeschermd, open en bloot ergens liggend of hangend. Groententuintjes en werkplekken veel te dicht naast het spoor. En dan in verband met voedsel; een ijsblokjesverkoper die gewoon naast het voortrazende verkeer zijn ijsblok aan het klein-beitelen is of sate-ayam-verkoop vlak naast de openlucht autospuiterij. Vliegjes worden overal achteloos weggewapperd. Niemand kijkt er van op. En dan het gevaar waaraan arbeiders worden blootgesteld! Steenhouwers zonder veiligheidsbril, wegwerkers zonder lint of gevarenpilonnen, steensjouwers die véél te zware lichamelijke arbeid verrichten. Jammer genoeg is milieubewustzijn nog niet in dit mooie land doorgedrongen; iedereen gooit zijn vuil in de riviertjes, die liggen vol met plastic, troep en afval. Als er geen riviertje in de buurt is gooi je alles gewoon op de grond, zodat de lieflijke omgeving vaak wordt bedoezeld en meer op een vuilnishoop lijkt. Zó zonde! En niemand kijkt er van op, niemand maakt zich er druk om. De mensen lachen vriendelijk, passen zich aan en lijken onbewust van het feit dat het ook ánders kan. Dit alles behoort ook gewoon tot de cultuur van dit eiland. Ik zal het zeker gaan missen als ik er niet meer ben. Wordt vervolgd………………………..