studiereis

hallo allemaal,
Vandaag mijn eerste kennismaking met engeland op een koude, sneeuwige dag. De vlucht ging vanaf zestienhoven; lekker dichbij. Uitgezwaaid door Ton en Ranique. De dames van de Gideon kwamen we na het inchecken tegen en we hebben uitgebreid kennis gemaakt. Karin kende ik nog van de Wulpendaal-tijd. En met Marrie en Ariane had ik donderdag na de strudiemiddag al kennis gemaakt. Een gezellig stel meiden, die het ook allemaal spannend vonden. De vlucht ging in een soort luciferdoosje; een CityHopper. Een soort veredelde bus die de lucht in kan. Heel bemoedigend. Ik had een plekje aan het raam, maar dat had bijna iedereen! Natuurlijk moesten de vleugels van de Hopper eerst nog behandeld worden. We werden besproeid met een soort antivries, in de hoop dat de vleugels er onderweg niet af zouden vriezen. Ook heel bemoedigend. Gelukkig raakten Ineke en ik heel gezellig in gesprek; voor ik het wist waren we in London. De crew had zelfs nog 2 keer iets te drinken ingeschonken; waar haalden ze de tijd vandaan? Op London airport werd ik nog bijna teruggestuurd door de security; ik had het lef om een foto te maken van Marrie terwijl ze bij de douane stond. Een strenge maar rechtvaardige engelse dame wees me haarfijn op het feit dat dat NOT ALLOWED was. Deze dame kon zo keurig en fijntjes iemand de les lezen, ik werd opeens héél klein! Als ik dat straks ook op die manier in het engels kan, is het de trip dubbel en dwars waard geweest! Na 1000 excuses en knievallen mocht ik verder. De koffers waren er direkt. Dat kan ook niet anders want die waren nog eerder uit het toestel dan wij......Daarna was het wachten op Greg; onze taxichauffeur. Six minutes too late (dat zijn 24 hollandse minuten) Maar dan ben je wel heel blij als de taxi er toch ineens staat. De rit was gezellig, snel en lekker warm. Wat is engeland mooi als je een beetje buiten London komt! Heuvels en schattig ehuisjes trokken aan ons voorbij. Besneeuwd landschap. En Greg maar chatten met de "lovely ladies". Eenmaal in Canterbury werden we in fasas afgezet bij de juiste adressen. Ik herkende de mijne doordat ik op Google-maps al had "rondgeneusd". Ineke was degene die het laatst overbleef met genoeg geld om de chauffeur te betalen en om een bonnetje te vragen. Zonder bonnetje géén tegemoetkoming in geld! Dag Ineke, tot morgen. Heel raar om dan zo alleen voor de deur te staan bij wildvreemde mensen; he hallo, hier ben ik dan! Of liever He hello, Here I am. Natuurlijk werd ik verwacht. Het kleine jongetje Nicolas had een kleur van spanning en Sara, zijn zusje was verlegen en nieuwsgierig. Eddie en Teresa loodsten me naar binnen en ik kon direkt mijn kamer bewonderen. Het leek op een hotel; eigen bureau, kasent, eigen badkamer en wc. Joepie! En ook nog; eigen sleutel! Fantastisch. Ik had verkleedspullen bij me voor de kids; pruiken en gekke brillen. Dat was een schot in de roos (BULLSEYE?) En lekkere dingen voor Eddie en Teresa. Met name de kleine stroopwafeltjes werden erg gewaardeerd. De avond heb ik doorgebracht met kletsen over van alles en nog wat. Eddie legde uit hoe ik morgen naar Pelgrims moet lopen; Oh My God! Als ik da morgen nog maar weet! Nu is het inmiddels slaaptijd voor het gezin; iedereen moet morgen werken en de kinderen moeten naar een soort opvang want er is komende week geen school. Ik kan echt nog niet gaan slapen; ik barst van de energie en ik vind het ineens superjammer dat er geen landgenoot in de buurt zit. Maar ik heb wel al wifi op mijn telefoon en op mijn laptoppie. Dus eerst maar eens lekker whats-uppen en mailen. Morgen weer verder......