New York dag 4
Door: ellynoordover
Blijf op de hoogte en volg Elly
04 Mei 2012 | Verenigde Staten, New York
New York dag 4
In New York bestaan baantjes waar de gemiddelde Nederlander zijn neus voor zou ophalen. Zo staat er bij de ingang van elke winkel altijd iemand om je welkom te heten. Een gouden baantje lijkt mij; de hele dag; “hello, how are you, welkom to our wonderfull shop”. En er zijn overal mensen die als vraagbaak dienen. B.v. bij het yankee-stadion liepen er tientallen met een hesje aan:” I will answer any question”. Er waren zelfs minihokjes waarin een menselijk antwoordapparaat zat. Overal wordt de deur voor je geopend door wéér iemand anders. Bij belangrijke gelegenheden staat er dan ook nog iemand naast om je tas te controleren op Zwitserse zakmessen en atoombommen. Bij ieder eetgelegenheid heb je iemand die je naar je plaats leidt; waag het niet om zelf een tafeltje te benaderen, nee…je moet gebracht worden. Er zijn mensen die je bestelling opnemen, die je bestelling controleren (ben je wel 21+ ?O ja? laat je ID eens even zien) en mensen die je bestelling komen brengen. Dan zijn er nog reclame-baantjes. Je kunt hier je brood verdienen door de hele dag met een paal in je hand op een strategische plek op straat te staan en zo de toekomstige klant de goeie richting op te sturen. Op Broadway kun je de hele dag flyers uitdelen voor protenciële bezoekers van musicals; al of niet in een reclamepak gehesen. In zo’n reclamepak kun je trouwens ook in iedere kindvriendelijke winkel terecht voor een baan. En er is security; in de grote winkels, in het stadion, in metrohallen, in de musea en altijd in een of ander keurig uniform. Volgens mij moet je daar wel een bijpassend gezicht voor hebben, maar dat weet ik niet zeker. Ik zou het zeer op prijs stellen als Nederland ook aan dit soort baantjes begon. Misschien als compensatie voor een uitkering uit de gemeenschapspot? Hier in New York heb je trouwens ook een heel scala aan klaplopers; mensen die op straat zitten en hun hand ophouden of in de metro een verhaal afsteken over hun drugs- of criminele verleden, zodat je uit veiligheidsoverwegingen maar je portemonnee trekt. Dat is trouwens het enige dat jein de metro hoort……de rest van de reizigers zwijgt. Behalve één zwarte tandloze dame die Ton een paar haltes breedlachend bezig hield over van alles en nog wat (achteraf kwam ze zelf uit South Carolina). Deze dame zat bijna klem tussen de metrodeuren en dat gaf haar direct aanleiding om tegen Ton, die natuurlijk moest lachen, van wal te steken (God straft onmiddellijk). Hans heeft trouwens ook al meerdere keren klem tussen de deuren van de metro gezeten; Hans doet van nature héél erg relaxed en is daardoor soms te laat met in- of uitstappen. Alice redt hem altijd. Deze dag zijn we ’s morgens naar de Brooklyn-bridge gegaan met de metro. Daarna zijn we hem te voet overgelopen, wat nog een hele onderneming is. Aan het einde van de brug staan bankjes voor de vermoeide toerist. Net toen mijn voeten wel weer verder wilden, kwam ineens Ingrid Vos van ons koor S1Voice, voorbijlopen. Ik riep nog; nee dat kan niet waar zijn! Maar ja hoor! Ingrid en haar Hans hadden al die tijd op het bankje naast ons gezeten en wilden ook net verder lopen. Twee bankjes Nieuwerkerk aan den IJssel! Hoe bestaat het! We hebben even bijgepraat (Ingrid en Hans gaan maandag a.s. weer terug) en ons ongeloof uitgesproken. Ellen Ooms had nog gezegd; nou, misschien zie je Elly nog wel, want die zit ook in NY! Die Ellen. Vooruitziende blik. Mensen van ons koor zullen overal en altijd blij zijn elkaar te zien, al is het héél ver van huis. Na deze grappige ontmoeting zijn we ieder onze eigen weg gegaan; China-town en little Italy. Wat een feest. Ik zou daar nog uren over kunnen schrijven, maar dat ga ik nu niet doen. Het is laat en ik wil héél graag naar bed. Morgen vertel ik wel verder over de geweldige Ierse pub tegenover het emipe-state-building, ons bezoek aan Macy’s en het feestmaal in restaurant 200. Tot morgen!
In New York bestaan baantjes waar de gemiddelde Nederlander zijn neus voor zou ophalen. Zo staat er bij de ingang van elke winkel altijd iemand om je welkom te heten. Een gouden baantje lijkt mij; de hele dag; “hello, how are you, welkom to our wonderfull shop”. En er zijn overal mensen die als vraagbaak dienen. B.v. bij het yankee-stadion liepen er tientallen met een hesje aan:” I will answer any question”. Er waren zelfs minihokjes waarin een menselijk antwoordapparaat zat. Overal wordt de deur voor je geopend door wéér iemand anders. Bij belangrijke gelegenheden staat er dan ook nog iemand naast om je tas te controleren op Zwitserse zakmessen en atoombommen. Bij ieder eetgelegenheid heb je iemand die je naar je plaats leidt; waag het niet om zelf een tafeltje te benaderen, nee…je moet gebracht worden. Er zijn mensen die je bestelling opnemen, die je bestelling controleren (ben je wel 21+ ?O ja? laat je ID eens even zien) en mensen die je bestelling komen brengen. Dan zijn er nog reclame-baantjes. Je kunt hier je brood verdienen door de hele dag met een paal in je hand op een strategische plek op straat te staan en zo de toekomstige klant de goeie richting op te sturen. Op Broadway kun je de hele dag flyers uitdelen voor protenciële bezoekers van musicals; al of niet in een reclamepak gehesen. In zo’n reclamepak kun je trouwens ook in iedere kindvriendelijke winkel terecht voor een baan. En er is security; in de grote winkels, in het stadion, in metrohallen, in de musea en altijd in een of ander keurig uniform. Volgens mij moet je daar wel een bijpassend gezicht voor hebben, maar dat weet ik niet zeker. Ik zou het zeer op prijs stellen als Nederland ook aan dit soort baantjes begon. Misschien als compensatie voor een uitkering uit de gemeenschapspot? Hier in New York heb je trouwens ook een heel scala aan klaplopers; mensen die op straat zitten en hun hand ophouden of in de metro een verhaal afsteken over hun drugs- of criminele verleden, zodat je uit veiligheidsoverwegingen maar je portemonnee trekt. Dat is trouwens het enige dat jein de metro hoort……de rest van de reizigers zwijgt. Behalve één zwarte tandloze dame die Ton een paar haltes breedlachend bezig hield over van alles en nog wat (achteraf kwam ze zelf uit South Carolina). Deze dame zat bijna klem tussen de metrodeuren en dat gaf haar direct aanleiding om tegen Ton, die natuurlijk moest lachen, van wal te steken (God straft onmiddellijk). Hans heeft trouwens ook al meerdere keren klem tussen de deuren van de metro gezeten; Hans doet van nature héél erg relaxed en is daardoor soms te laat met in- of uitstappen. Alice redt hem altijd. Deze dag zijn we ’s morgens naar de Brooklyn-bridge gegaan met de metro. Daarna zijn we hem te voet overgelopen, wat nog een hele onderneming is. Aan het einde van de brug staan bankjes voor de vermoeide toerist. Net toen mijn voeten wel weer verder wilden, kwam ineens Ingrid Vos van ons koor S1Voice, voorbijlopen. Ik riep nog; nee dat kan niet waar zijn! Maar ja hoor! Ingrid en haar Hans hadden al die tijd op het bankje naast ons gezeten en wilden ook net verder lopen. Twee bankjes Nieuwerkerk aan den IJssel! Hoe bestaat het! We hebben even bijgepraat (Ingrid en Hans gaan maandag a.s. weer terug) en ons ongeloof uitgesproken. Ellen Ooms had nog gezegd; nou, misschien zie je Elly nog wel, want die zit ook in NY! Die Ellen. Vooruitziende blik. Mensen van ons koor zullen overal en altijd blij zijn elkaar te zien, al is het héél ver van huis. Na deze grappige ontmoeting zijn we ieder onze eigen weg gegaan; China-town en little Italy. Wat een feest. Ik zou daar nog uren over kunnen schrijven, maar dat ga ik nu niet doen. Het is laat en ik wil héél graag naar bed. Morgen vertel ik wel verder over de geweldige Ierse pub tegenover het emipe-state-building, ons bezoek aan Macy’s en het feestmaal in restaurant 200. Tot morgen!
-
04 Mei 2012 - 05:27
Monica:
weer een gezellig verslag!tot de volgende blog,enjoy! -
04 Mei 2012 - 07:10
Ellen Looijs:
Ja die baantjes zouden hier ook wel passen. Sterk dat je Ingrid ook echt ziet, als je het af zou spreken lukt het niet. blijf genieten!!! -
04 Mei 2012 - 10:32
Ellen Ooms:
Nou ja....inderdaad had ik het tegen Ingrid gezegd! Wat ongelofelijk dat jullie elkaar in zo'n grote stad tegenkomen! En Elly...je stukjes zijn zo leuk om te lezen....ik kijk er iedere dag naar uit!! Liefs Ellen -
04 Mei 2012 - 10:54
Lies:
Hoi, Elly,
Gerda mailde jouw verslagen door, wat leuk om te lezen en om je ook te verbazen, big, bigger, biggest !
Veel plezier nog en de groetjes aan Alice en hans. -
04 Mei 2012 - 20:38
Wilma:
Hoi Elly, wat leuk om allemaal te lezen!! Geniet nog maar lekker, veel groetjes aan iedereen, liefs x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
