Studiereis 4

Als ik na deze week thuiskom herkennen jullie mij misschien niet meer, Elke dag loop ik minimaal een uur rondom en in Canterbury, vanaf en naar mijn "huis", vanaf en naar Pelgrims studiecentre en vanaf en naar allerlei leuke bezienswaardigheden in dit grappige middeleeuwse stadje. Mijn conditie gaat met sprongen vooruit, als het niet zo was dat ik dat voortdurend in de regen moet doen. Man, wat een regen komt hier uit de lucht. Van die onschuldige mottige buitjes, maar volgens mij zijn ze natter als bij ons. Mijn jas is weer doorweekt. Vanmorgen had ik onderweg wel 2 cadeautjes! Eerst kwam ik per ongeluk een heel leuk straatje tegen dat zo leek weggelopen uit Coronation Street; net zo schattig en kneuterig als ik me herinner van de t.v.serie. Ja ja , je begrijpt het goed; ik loop al andere routes zonder te verdwalen! En daarna zag ik een eekhoorn. Geen gewone. maar een enorme! En hij was grijs! Nog nooit eerder gezien! Hij mij wel. Want ik was te laat om heM vast te leggen op de camera. Vandaag in class lag de nadruk op vocubalairy en multiple intelligence. Dat klinkt in het engels veel interessanter dan in het nederlands, maar dat is het niet. Beetje saai en droog. Maar al gauw werden we weer ingezet om spelletjes en liedjes te doen die bruikbaar zijn voor in de klas. Sandra heeft een flinke hoeveelheid boeken liggen die allemaal erg bruikbaar zijn voor de jongere kinderen; allemaal aanraders. Dus in de pauze ging ik helemaal los. Ik heb maar liefst 8 boeken gekocht in een schattig boekwinkeltje. En het zouden er misschien nog wel meer zijn geweest als ik me niet had bedacht dat ze allemaal in de koffer mee terug moeten. En in die bookstore heb ik nog iets heel handigs geleerd. Als er hier in dit land iets met je gebeurt en je weet niet goed hoe je moet reageren, dan zet je je aller-onnozelste gezicht op en dan zeg je "THANK YOU." Maakt niet uit waar het over ging. Zó redt je je eruit! Echt. Ik heb het zelf gezien. Misschien wel de wijste les van deze week. Maar goed. 's Middags hebben Marissa en ik samen een kinderboek geschreven in het engels. Tot mijn vreugde gaat rijmen hier hetzelfde als thuis; leuk leuk leuk. Marissa knutselde er nog even 2 handpoppetjes bij en ik tekende de dieren erbij. Vrijdag moeten we het voordragen aan de classroom. Als het een succes is, zoeken we een uitgever en schrijven we nog meer en koop ik een huis op barbedos en....We zien wel. Normaal gesproken zouden we om 4 uur klaar zijn, maar nu kwam er nog een engelse lerares een praatje houden over het schoolsysteem hier. Ze had tot 6 uur nodig. Sommigen van mijn medestudenten hadden het helemaal gehad. Al dat luisteren en zelf kletsen, schrijven en werken in het engels is een beetje vermoeiend. De engelse dame was aardig, maar vertelde weinig nieuws en een beetje monotoon. Ik vond het knap dat Ineke en Ariane nog zoveel geinteresseerde vragen wisten te verzinnen. Aan het einde van deze lange dag leek iedereen echt uitgeblust. Ineke en ik hebben een restaurantje opgezocht, een italiaan en zijn gaan zitten. Na een wijntje en vers gebakken knoflookbrood knapte ik helemaal op. We zijn lekker lang blijven zitten, warm en gezellig. Ik wilde eigenlijk niet weg, want het regende natuurlijk weer. Inmiddels ben ik weer "thuis". Onderweg heb ik eindelijk de pub gezien de mijn gast-vader Eddie mij heeft aangeraden om in door te zakken; the Dolfin. Dol fijn; heet dat bij ons. Geen idee of ik er nog met de anderen zal komen. Morgen weer een dag. Ben nu al weer benieuwd wat ik allemaal zal meemaken. Weltrusen alvast voor jullie en tot schrijfs.