studiereis 5

Ik heb onderhand wel een heleboel redenen om ooit terug te gaan naar Canterbury. Allereerst moet die eekhoorn nog op de foto. En de prachtige oude bibliotheek die Ellen me aanraadde staat nu in de steigers en wordt volledig gerenoveerd. Zo jammer dat ik niet naar binnen kan. Ik heb nog iets goed te maken met de gids ( tijdens zijn verhaal over de stenen van de kathedraal heb ik gevraagd of er hier naast de Flintstones misschien ook Rubbles werden gebruikt, maar ik denk dat hij de link Fred and Barney niet kon leggen óf ik heb hem diep beledigd, want hij ging er niet op in) Ik heb nog lang niet alles gezien in dit schattige plaatsje en ik heb zéker veel te weinig geshopt. En dat terwijl alle winkeltjes hier zo heel typisch zijn. En iedereen is zo vriendelijk. Volgens mij zijn de engelsen het vriendelijkste volk dat er bestaat. Iedereen neemt uitgebreid de tijd om naar je te informeren; did you sleep well, did you have a nice meal, how are you today, ik hoor het hele dag door. Bovendien moet ik later toch eens gaan zien of Sara en Nicolas net zo leuk zullen blijven als ze nu zijn. Ik denk het vast! Het zijn prachtige kinderen. Bij aankomst had ik al snel door dat Ineke zich helemaal niet fijn voelde. Ziek en verstopt, moe en ellendig. Iedereen werd erg bezorgd om haar, wat ze eigenlijk wilde voorkomen. Maar ja, als je echt niet lekker bent, is dat slecht te verhullen. Iemand van de leiding ging met haar naar de apotheek en vervolgens werd ze volgestopt met echinaforce en energiedrank en zo. Met de anderen ging Sandra direkt vol van start met vocabulaire dingen. Iedereen bracht nieuwe woorden aan en ze herhaalde de ouden. Toen konden we gaan knutselen voor ons project. Het project van Marissa en mij bestaat voornamelijk uit het boek dat we hebben geschreven. Maar daar hebben we wat spelletjes bij, tekeningetjes, een klokje en zo. Tot de pauze was iedereen druk met zijn eigen project, allemaal apart, zodat we het vrijdag pas kunnen zien van elkaar. Na de pauze deden we woordslangen, vertaaloefeningen, memories, pictionaries, boekjes maken van papier, puzzels en tekenden we opdrachten. Ik denk nu echt alleen nog maar in het engels en het klinkt raar om nederlands te gebruiken. Sandra hield ons goed bezig. En tussen de middag gingen we shoppen en een soort mini-high-teaen. Mijn shoppen mondde uit in de aanschaf van nog meer boeken en een film-cut-bord die ze gebruiken bij filmopnames; helemaal leuk. Monique, Alinda, Ineke en ik gingen bij een typisch engels teahouse naar binnen; vol gestouwd met echte engelse ladies. Die herken je meteen! Chattering, nipping, and eating! Wat een ervaring. Zij dronken tea en ik dronk koffie uit een soort stenen teiltje (zó groot). En daarbij aten we gebak. Volgens mij verkochten ze geen eens brood! Ik had een soort tompouche maar dan een dubbeldekker. De anderen cheesecake. Het is een wonder dat ik nog glazuur op mijn tanden heb. Alinda kreeg de hare niet op en toen kreeg ze de rest mee in een doggie-bag. Voor een gebakje! Ongelofelijk. Ik denk dat het keurige doosje en het zakje eromheen duurder waren dan het hele taartje. Maar het was een belevenis! Natuurlijk kwamen we te laat voor de middagles. Het werd steeds moeilijk om te focussen op de lessen; maar het tempo bleef hoog. Raadspelletjes, en heel veel oefeningen met alle zintuigen om de geleerde stof te laten beklijven; scaffolding, Alle aspecten van het leerproces van kinderen kwamen aan de orde. En we deden hints, opdrachten tekenen, zongen allerlei songs en we deden zelfs volksdansjes. Ineke deed een beetje rustiger aan. Tot 4 uur werd er superhard gewerkt. De Gideon-meisjes gingen namens ons allemaal iets voor Sandra kopen in het stadje, mooie prentenboeken natuurlijk. Later in de middag kwam er een story-teller. Een heel aparte vogel met een leren jas aan en een hoedje met veer. Hij vertelde een ziekelijk kind te zijn geweest en was daardoor zeker niet sportief maar goed met woorden. De man was een waterval van verhalen. Leuke en spannende, maar vooral heel simpel in opbouw en makkelijk te onthouden. Natuurlijk probeerde hij ons ook nog zijn boek te slijten, maar daar trapte niemand in. Hij was geweldig in zijn vak. De woorden rolden voorbij en ondanks het feit dat iedereen best moe was, wist hij ons toch te boeien met zijn levendige verhaaltjes. Dat ga ik zeker proberen in de klas! Daarna stortte Ineke toch weer een beetje in. Ik ben bij haar gebleven totdat Monique en Alinda ons kwamen halen om naar de pub te gaan. Ondertussen hadden die malle meiden allebei een supergrote broodrooster gekocht, voor 4!!! boterhammen tegelijk. Dat is nog eens handig. Als dat maar in die koffers past. Helemaal tevreden en gelukkig zaten we toen in de dichtstbijzijnde pub. Gezellig! We zaten helemaal op ons gemak en het eten was echt GEWELDIG! Ook nog levende muziek er bij (een of andere langharige pianist die jazz met klassiek combineerde) Jammer dat ik nog lopend naar huis moest. Morgen wordt alweer de laatste dag. Ongelofelijk hoe snel het ging. En dan moet ik weer in dat luciferdoosje terugvliegen. Nog maar even niet aan denken. Straks even proberen om al in te checken. Taxi is al geregeld. Nou lieve mensen, ik denk dat ik vrijdag niks kan mailen omdat de terugreis dan begint. Misschien als ik alweer thuis ben. En anders hou je dat verhaal nog tegoed van me. Welterusten en tot gauw liefs Elly